Βερολίνο αγάπη μου …

Το πρώτο Berlin της Ζωής μου ακόμη βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Το δεύτερο ... και πραγματικό το επισκέφτηκα πριν κάποια χρόνια. Ήταν το πρώτο ταξίδι μου στο εξωτερικό και μέχρι σήμερα παραμένει και το μοναδικό

Θυμάμαι τότε, ψάχνοντας για να βρω το τι έπαιζε στη Βερολινέζικη πειραματική σκηνή είχα εντοπίσει το echtzeit musik. Ένας ιστότοπος που λειτουργεί ως ατζέντα εκδηλώσεων για όλα τα live που λαμβάνουν χώρα σε ένα ευρύ δίκτυο από ανοιχτούς χώρους και καταλήψεις που είχαν αναδυθεί, μετά την πτώση του τοίχους, στο ανατολικό Βερολίνο και που μουσικά προέρχονται μέσα από τον ελεύθερο αυτοσχεδιασμό, την punk την New Music και τον κοινωνικό πειραματισμό. Πράγματι  τότε το echtzeit musik ήταν ένας καλός οδηγός για εκεί και σας τον συνιστώ ανεπιφύλακτα αν θα βρεθείτε στο Βερολίνο και δεν θα θέλετε απλά να περνάτε την ώρα σας χαζεύοντας στα μουσεία ή κάνοντας βόλτες στην Potsdamer platz, να τρώτε βούρστ και να φαντασιώνεστε ότι κάπως έτσι θα μοιάζει και η Νέα Υόρκη. Τι πιο Ελληνικό! 

Επιστρέφω στο echtzeit musik.

To 2011 κυκλοφόρησε από την Wolke Verlag το βιβλίο Echtzeitmusic Berlin: Selbstbestimmung Einer Szene/Self-defining A Scene (Berlin 1995 - 2010), επιμέλια: Burkhard Beins, Christian Kesten, Gisela Nauck και Andrea Neumann, περιλαμβάνοντας άρθρα (στα Γερμανικά και στα Αγγλικά) σχετικά με την σκηνή που αναπτύχθηκε εκεί την περίοδο 1995 έως και 2010, καθώς και προσωπικές απόψεις ανθρώπων, όπως οι Rhodri Davies, Lucio Capece, Ekkehard Ehlers, Ignaz Schick κ.α., που είχαν εμπλακεί στην μουσική τοπική σκηνή. Μετά από την έκδοση του βιβλίου ακολούθησε, από την mikroton rec, η ομώνυμη συλλογή (3 CD σε ECOPACK θήκη)ως συνοδευτικό υλικό, περιλαμβάνοντας ηχογραφήσεις από τους πρωταγωνιστές της σκηνής όπως τους Chris Heenan, Michael Vorfeld, Annette Krebs κ.α.

Αξίζει τον κόπο ...!

¨

Floros Floridis, Peter Kowald, Ilias Papadopoulos ‎– Pyrichia

Φλώρος Φλωρίδης, Peter Kowald, Ηλίας Παπαδόπουλος - Πυρρίχια

[ρεϊ, Ano Kato, 2001, LP]

Λίγα εισαγωγικά στοιχεία ...

Την εποχή που ακόμα στα δισκοπωλεία με τα στοκ και τα μεταχειρισμένα οι Στερεονόβα ήταν προσιτοί, οι bokomoleck δεν άξιζαν πάνω από 3 ευρώ και οι τώρα εκτιμημένες κυκλοφορίες της Creep Records ήταν γνωστές μόνο σε αυτούς τους λίγους εητάδες που παρακολουθούσαν την ανεξάρτητη new wave Ελληνική σκηνή, τότε μαζί με το μοναδικό LP των Δημοσιοϋπαλληλικό ρετιρέ είχα αγοράσει λόγο φλωρίδη το album «Πυρρίχια», που είθε να γίνει και ένα από τα αγαπημένα μου.

Ιστορίες …

Το album “Πυρρίχια”, είναι μία συνεργασία του Φλώρου Φλωρίδη , του Ηλία Παπαδόπουλου και του Γερμανού κοντραμπασίστα Peter Kowald (1944-2002). Και οι τρείς εξαίσιοι μουσικοί εκ των οποίων οι δύο και άξιοι αντιπρόσωποι της θεσσαλονικιώτικης σκηνής. Ο δίσκος αυτός προέκυψε από τις ηχογραφήσεις στο «Rock studio», το 1991, στη Θεσσαλονίκη αν και τελικά μόλις το 2001 μπόρεσε να κυκλοφορήσει από την ιστορική Άνω Κάτω και την Ρεί. Ο φλώρος φλωρίδης είχε είδη κυκλοφορήσει μαζί με τον Kowald, το 1991, το Human Aspect, σε μία ακόμη Ελληνική «φάντασμα» εταιρία, την OM CENTER μαζί με τους Vincent Chancey και Louis Moholo. Ο Peter Kowald, που η μουσική του πορεία ξεδιπλώνετε από τα 60ς και την Globe Unity Orchestra,  συμμετείχε συχνά στα ελληνικά μουσικά δρώμενα και με μεγάλη αγάπη συνεργάστηκε ουκ ο λίγες φορές με έλληνες καλλιτέχνες.

Λίγα ακόμα λόγια ...

Ο δίσκος αυτός αποτελεί μία συγκλονιστική καταγραφή του πως μπορεί να συνδυαστεί η Ελληνική παραδοσιακή μουσική, ο ελεύθερος αυτοσχεδιασμός και φυσικά η jazz. Τα ελληνικά μουσικά μοτίβα του Πόντου και της Θράκης αποτελούν το κυρίαρχο άκουσμα, παρόλα αυτά ούτε να τα χορέψεις μπορείς ούτε μιλάμε για διασκευές τύπου «έλληνες και Ινδοί» (μία σειρά συλλογών που κυκλοφόρησαν από το 2001 έως και το 2008 από την SARASWATI. Αξιόλογες μεν, κάπως New Age δε). Οι συντελεστές άλλωστε στα «Πυρρίχια» μας προετοιμάζουν για κάτι πιο αυθεντικό και πρωτότυπο. Και πράγματι έτσι είναι ...

Ένας ακραία τέλειος δίσκος! 

πληροφορίες: εδώ

 

Μιχάλης Σιγανίδης & Θοδωρής Ρέλλος: Το Πρωί Και Το Βράδυ (Λύρα / Ρεί, 1990, LP) ,

Ξεκινάς από το εξώφυλλο.

Ίσως το ιδανικό δώρο για οφθαλμίατρους.

Ένας πίνακας snellen chart μπορεί να κοσμεί όχι μόνο την δισκοθήκη σας αλλά ίσως και το καθιστικό σας για το καθημερινό τεστ όρασης.

 Μία το πρωί και μία το βράδυ …

… κάπως έτσι δεν είναι άλλωστε και ο τίτλος του δίσκου του Μιχάλη Σιγανίδη και του ΘοδωρήΡέλλου? Οι ίδιοι βέβαια δεν το σκέφτηκαν καθόλου έτσι, αλλά δανείστηκαν τον τίτλο από το ομώνυμο ποίημα του υπερρεαλιστή Μίλτου Σαχτούρη από την ποιητική του συλλογή «Ο Περίπατος» που κυκλοφόρησε το 1960. Ο δίσκος περιλαμβάνει και άλλα 2 ποιήματα του, το «Κύριε» και «το Καφενείο» από την συλλογή «Το Σκεύος», 1971, με την φωνή του ίδιου του Σαχτούρη να τα απαγγέλει, ένα πραγματικό ντοκουμέντο που παραχωρήθηκε στους συντελεστές από την ηχογράφηση του δίσκου «Ο Σαχτούρης διαβάζει Σαχτούρη» (Λύρα 0862) και με την σύμφωνη γνώμη του ίδιου του ποιητή. Πώς όμως θα μπορούσες να ανταποκριθείς σε έναν τόσο σπουδαίο “Σουρεαλιστή” ποιητή χωρίς να τα σκατώσεις? Το σίγουρο είναι με αρκετό χιούμορ και να είστε σίγουροι ότι αυτός ο δίσκος κρύβει τόσο πολύ όσο και σοβαρότητα. Μία περίληψη θα σας έπειθε μόνο που αυτή δεν περιγράφετε αλλά τιτλοφορείτε ως το πρώτο κομμάτι του δίσκου. Αυτός ο δίσκος έχει τα πάντα. Από δημοτικά άσματα, το knockin on heaven’s door του Bob Dylan, στοίχοι δανεισμένοι από κόμικς, το Ι ΤΖΙΚ «το βιβλίο τον αλλαγών», την κολασμένη φωνή του Σαχτούρη και βεβαίως ακαταμάχητη τζαζ! Όλα αυτά μια μίξη, ένα μουσικό αστείο, που θυμίζει τόσο της πραγματικές καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά. Άλλωστε και ο Ρέλος και ο Σιγανίδης μας έχουν συνηθίσει να μας προσγειώνουν σε μία ελληνική πραγματικότητα που ο Σουρεαλισμός παίζει να στέκετε λειψός μπροστά στην υπέρτατη βλακεία την πραγματικότητας (με την καλή την έννοια).

Τι να πω!

Ίσως ακούγοντας αυτό το δίσκο να καταλάβετε,

έστω το χάιλαιτ του,

το γράμμα της Ασημίνας Ρέλλου προς τον γιό της που τον συμβουλεύει εκεί που θα πάνε στο χωριό να μην φάνε από τα μπακιρένια σκεύη μιας και είναι αγάνωτα, μην πάθουν καμιά δηλητηρίαση.

Ελληνίδα μάνα

Μεγάλη η χάρη της!

ΥΓ. Μου είναι αξεπέραστος!   

Pseudo Code, μια σύντομη αναφορά στο Βελγικό underground

Με μυρωδιά από synth pop και αισθητική που θα σας θυμίσει τους πρώιμους και άκρως αγαπητούς Legendary pink dots. Βρισκόμαστε στα βαθιά νερά της Βελγικής underground σκηνής του 80 όταν η ακμάζουσα cold wave και η industrial έχουν κατακτήσει τη γηραιά ήπειρο. Από την μία οι μηδενιστές της σκηνής του Sheffield (Throbbing Gristle, Clock DVA, Cabaret Voltaire), από την άλλη η Βερολινέζικη industrial σκηνή (einstürzende neubauten, Die Tödliche Doris, X-Mal Deutschland) φάνταζε αναπόφευκτο για μία γενιά, συνήθως μη ακαδημαϊκών μουσικών, να μείνει ανεπηρέαστη από τον ήχο μιας άκρως θορυβιστικής και μηχανιστικά αναπαραγόμενης εποχής. Κάπου εκεί αρχίζει να διαφαίνεται και η ακμή της παραγωγικότητας ανεξάρτητων Βελγικών label (Insane music, Sandwich records) κυκλοφορώντας κατά κόρον κασέτες και 7”ιντσα από την Βέλγικη εγχώρια σκηνή. Μέσα από εκεί ξεπήδησαν ονόματα όπως οι Human Flesh, Bene Gesserit, Polyphonic Size, Kid Montana  και οι Pseudo Code. Οι Guy Hinant, Xavier S και Alain Neffe (υπεύθυνος για την εταιρία insane και πίσω από τα σπουδαιότερα ίσως γκρουπ της τοπικής σκηνής) χωρίς να τους συνδέουν σχέσεις φιλίας έδρασαν από το 1979 μέχρι και το 1982, εξερευνώντας τις νέες μουσικές φόρμες χρησιμοποιώντας rhythm boxs, synthesizers, πετάλια αλλά και νέους τρόπους τραγουδιού, κοντά στην αισθητική των Throbbing Gristle. Σε αυτό το σύντομο διάστημα κυκλοφόρησαν μία σειρά από 7”ιντσα, κασέτες και ένα και μοναδικό Lp με την ονομασία Europe. Σήμερα το ενδιαφέρoν για τους Pseudo Code έχει αναζωπυρωθεί μιας και από το 2005 παλιό αλλά και ακυκλοφόρητο υλικό, με πιο πρόσφατο το CD με τίτλο With Helpful Hands από την Plinkity Plonk Records, βρίσκονται εδώ για να μας θυμίσουν μια εποχή που πέρασε αλλά δεν σταμάτησε να επηρεάζει. 

Discogs εδώ

Περισσότερες πληροφορίες εδώ